วันข้างหน้า อนาคตข้างหน้า เป็นอย่างไร

ก็เท่าที่ได้ฟังมา มีคนหลายคนที่ฝากฝังไว้กับคนรุ่นหลังที่จะเกิดขึ้นรุ่นต่อไป ขึ้นมาบริหารประเทศทุกๆส่วน ที่เกี่ยวข้อง สำคัญหมด ต้องพัฒนาพร้อมๆกัน ซึ่งนักเศรษฐศาสตร์ทำนายไว้ในอนาคตจะเป็นอย่างไร เท่าที่ผมฟังมานะ อาจจะได้ข้อมูลไม่หมด ความก้าวหน้าของประเทศ จะมาพัฒนาประเทศอย่างไรให้ทัดเทียมประเทศอื่นๆ นานา ประเทศได้ ประเทศเราไม่เคยเป็นเบอร์หนึ่ง เป็นได้แค่แต่เบอร์สอง เช่นการค้าการลงทุนอย่างงี้ ประเทศเรา มีรายได้หลักมาจากไหน รู้หรือป่าว รายได้หลักของประเทศที่นักเศรษฐศาสตร์พูดคือ การส่งออก ส่งออกอะไร ล่ะ หนึ่งล่ะ ข้าว พวกเกษตร ซึ่งช่วงนี้ตอนนี้เศรษฐกิจตกต่ำ ยิ่งทำให้ประเทศส่งออกไม่ได้ด้วย ทำให้เม็ดเงินไม่หมุนเวียน และขาดรายได้หลัก ส่วนรายจ่ายที่เราต้องจ่ายให้ประเทศอื่นก็มีพวก เทคโนโลยี คอมพิวเตอร์ รถยนต์ อื่นๆก็มีนะครับ จิปาถะเล็กๆน้อย ซึ่งบางอย่างไทยก็ส่งออกกับเขาเหมือนกัน แต่ขายไม่ได้ ประเทศอื่นเขาบอกว่าไทยทำไม่มาตรฐานฉะนั้นประเทศไทยก็รับนโยบายเขามาจากต่างประเทศ แล้วมาพยายามปรับทันทีทันใด ใช่ผลิตภัณท์เกษตรก็เห็น ห้ามมีสารเคมีตกค้างปริมาณเท่านี้ นี้ๆถ้าเกินก็ไม่ผ่านมาตรฐานของทางยุโรป และบอกว่าจะส่งสินค้าเข้ามาประเทศผมไม่ได้นะ คุณทำไม่มาตรฐานที่ประเทศผมตั้งไว้ ในที่สุดของประเทศเราก็ไม่ได้ขาย ขายไม่ออก จึงเบนไปขายให้ฝั่ง แอฟริกา ซึ่งก็รู้อยู่แล้ว อืม .. เห็นไหม ทำไม่ประเทศเราไม่พัฒนาอะไรก็ให้พัฒนาสิ่งนั้นไปเป็นเบอร์ หนึ่ง ให้นานาประเทศตั้งกฏ ข่มเรา เราเบอร์เรื่องเกษตร หรืออื่นที่เป็นไปได้ฉะนั้น เรามีหน้ามีหน้าควรจะเสนอหน้าเวทีโลกกับเขา ไม่ใช่ไปยอมอ่อนข้อตกลงสัญญาการค้าระหว่างประเทศ และมาตั้งมาตรฐานใหม่ ที่เราต้องทำการค้ากับประเทศนั้น เอาล่ะพูดมาป่านนี้แล้วไม่เข้าใจจะไปเรื่องใหม่แล้วนะ แต่มีคนสูงอายุ ฝากไว้กับเยาวชนคนรุ่นหลัง คือ ความหวังในการพัฒนาประเทศฝากไว้กับคนรุ่นหลังๆฝากให้คิดเตือนใจ อีกเรื่องคือเศรษฐกิจที่น่ากลัวที่สุดก็คือ การผลิตเองไม่ได้ ถึงผลิตได้ก็ได้น้อย คือทรัพยากรน้ำมัน อีกอันคือ อาหาร ถึงได้ชื่อเบอร์หนึ่งให้เป็นครัวโลกก็ตามแต่ ก็อาจจะหมดก็ได้ เขาทำนายว่าประเทศเราจะเป็น มาตรฐานเดียวภายใต้รัฐบาลโลก เพราะรัฐบาลเราก็ไม่มี ถึงมีก็งั้น มัวแต่ทะเลาะกันไม่ไปไหนมาไหนเลย พูดไปแล้วก็เซงการเมืองเหมือนกัน หนึ่งล่ะคอร์ลับชั่น มีเยอะไม่ว่าจะเป็นรุ่นเล็กจนไปถึงรุ่นใหญ่ ก็ไม่ต่างอะไรกัน เพราะสังคมเป็นอย่างนี้ สิ่งที่ตามมาในตอนนี้คือที่วิตกกันมากคือเรื่องอากาศ ปัญหาภาวะโลกร้อนในปัจจุบัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนเลี่ยงมันไม่ได้ สำหรับตัวผมแล้ว ยุคนี้เป็นยุคแข่งขันสูง พลวัตร คนแข่งกับคน ฉะนั้นสึ่งที่ผมทำได้ก้อคือ แข่งเอาความรู้เข้าสมองครับ !

Posted in: คติและแง่คิด